Αλλάξτε το μύθο

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ είμαι λίγο πολύ συντηρητικός. 16ος χρόνος στην ίδια δουλειά, 20 χρόνια από τότε που γνώρισα τη γυναίκα μου και σίγουρα δεν σκοπεύω να την αλλάξω:-)

Όταν μου ταιριάζει ένα κουρέλι, το φοράω μέχρι τέλους. Και όταν μου ταιριάζει ένα μπατζάκι, παρά το γεγονός ότι όλοι μου λένε πόσο ακριβά κοστίζει να το κρατήσω ζωντανό μετά τη διάσπαση της ημιζωής, προτιμώ να κάνω ότι δεν ακούω, ρίχνοντας χρήματα σε αυτό σαν αμμοχώματα. Έτσι έγινε και με την αγαπημένη μου φούλα, που με συνόδευε για πάνω από τέσσερα χρόνια, αλλά μετά από μόλις δύο απαιτούσε να φάει περισσότερο από τους δύο γιους μου μαζί. Πρώτα μετά από ένα χρόνο μόνο αντικαταστάσεις ρουτίνας, όπως αλυσίδα, δίσκοι, ελαστικά, σε περίπτωση ατυχήματος κατεστραμμένα εξαρτήματα, για παράδειγμα μετά από 3 μήνες papekom σε τροχό γδαρμένο ντεραγιέρ και μερικές ακτίνες. Αργότερα προστέθηκαν φθαρμένα ρουλεμάν σε κεντρική και πίσω πλήμνη, λαβές, κατεστραμμένος μοχλός φρένου, σέλα που άλλαξε αρκετές φορές, ακριβό σέρβις της τηλεσκοπικής σέλας, κρατώντας χωρίς βλάβη για ένα χρόνο το πολύ. Μετά από δύο χρόνια χρειάστηκε επίσης να αλλάξουν τα πίσω ρουλεμάν, να γίνει σέρβις στο αμορτισέρ και στο πιρούνι. Τα τρία τελευταία στοιχεία αργότερα σε ετήσια βάση, συν την αντικατάσταση με ένα νέο, όταν το τηλεσκοπικό σέλας πέθανε εντελώς. Παρόλο που το σέρβις και τα εξαρτήματα μου κόστισαν μέσα σε 4 χρόνια περισσότερο από το ίδιο το νέο ποδήλατο, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να αναφέρω στο σπίτι ότι ήθελα μια νέα μηχανή. Εν μέρει για το γεγονός ότι είχα αγοράσει πρόσφατα μια ακριβή εκχώρηση και εν μέρει ότι τα 3-4 χρόνια μου φαίνονταν πολύ λίγα για αντικατάσταση. Κυρίως, όμως, ήταν το αίσθημα ότι δεν ήθελα να ακρωτηριάσω ένα μέρος του σώματός μου που με εμπόδισε να το κάνω. Η μοτοσικλέτα μου άρεσε, δεν μπορούσα να φανταστώ να πάρω καλύτερη, πιο ευέλικτη και ασφαλέστερη μοτοσικλέτα από το τανκ μου - έτσι την ονόμασα. Το ρεζερβουάρ που με κράτησε σε πολλά λάθη οδήγησης, βίωσε μαζί μου χιόνι, λάσπη βαθιά στο πεντάλ, παγετό, πνεύμονες, σκόνη, αέρα, καταιγίδες, σκοτάδι και αναθυμιάσεις. Γι' αυτό και τον περιποιήθηκα περισσότερο από την ημιζωή του. Όταν το πίσω μέρος έσπασε μετά την ανοιξιάτικη πρόβα μου, είπα ότι φτάνει πια! Είχα μια επιλογή, 180 ευρώ για μια νέα κάτω δοκό και αυτό ήταν μετά από μια σημαντική έκπτωση μέλους σε ένα ανώνυμο κατάστημα ποδηλάτων, ή 50 ευρώ για συγκόλληση αλουμινίου με αβέβαια αποτελέσματα. Επέλεξα την επιλογή Β με θετικό αποτέλεσμα και ταυτόχρονα παρήγγειλα νέο μηχάνημα με παράδοση περίπου 2 μήνες από τη συγκόλληση του παλιού.

Η παλιά μου δεξαμενή ☝️☝️

Νέα μηχανή, υπήρχε ένα μέγα δίλημμα. Θέλω σιγουριά και άνεση με τα ίδια ή και μεγαλύτερα χτυπήματα ή κάτι πιο αγωνιστικό, λιγότερο ασφαλές; Η επιλογή έπεσε στην επιλογή Β, και αυτό λόγω της διαθεσιμότητας μιας μηχανής που ήταν παπουτσιασμένη με τα επιθυμητά εξαρτήματα και είχε το μέγεθός μου.

Όσο όμως πλησίαζε η ημερομηνία παράδοσης της νέας, η αβεβαιότητά μου για τη σωστή επιλογή και η θλίψη μου για το τέλος της παλιάς μεγάλωναν. Θλίψη επίσης επειδή, αφού αποφάσισα αν θα κρατήσω το παλιό ως εφεδρικό/χειμωνιάτικο ή θα προσπαθήσω να το πουλήσω, αποφάσισα να επιλέξω την επιλογή Β, όπως και κάθε άλλη επιλογή:-) Το παλιό θα έπιανε κι αυτό χώρο και προς έκπληξή μου κατάφερα να πάρω 20% περισσότερα γι' αυτό απ' ό,τι είχα υπολογίσει.

Νέο φουλ, πρώτη βόλτα κατευθείαν από τη γραμμή, φόρτωμα στα μικρά Καρπάθια βουνά για 75 χιλιόμετρα, και μετά το αρχικό ρουθούνισμα ότι δεν είχα κατακτήσει καλά το δοκιμαστικό ποδήλατο, ότι καθόμουν διαφορετικά σε αυτό, λιγότερο trail, περισσότερο race, νιώθοντας μάλιστα ανασφάλεια, άλλαξα γνώμη μετά από λίγα χιλιόμετρα. Αυτή η μοτοσυκλέτα είναι πιο γρήγορη πάνω και δεν φοβάμαι να πάω πολύ πιο γρήγορα κάτω ούτε πάνω της από την παλιά. Και αυτό το αίσθημα της ελεγχόμενης συμπεριφοράς, ειρωνικά, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμενα. Αυτή η μοτοσυκλέτα πηγαίνει ακόμα πιο ακριβώς από την παλιά, είναι πιο ευέλικτη. Αν δεν της είχα δώσει το όνομα Roller πριν από την 1η βόλτα, θα την έλεγα Surgeon, αλλά ίσως μιλήσω για ονόματα σε άλλο άρθρο κάποια στιγμή:-) Μετά από τέσσερις μέρες βρισκόμουν στην garance, με ρεκόρ σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί.

Πάντως, οι προκαταλήψεις ξεπεράστηκαν, οι αβέβαιες προσδοκίες ανατράπηκαν υπέρ του καινούργιου και ξεχνάω το παλιό τανκ και οδηγώ με χαρά το καινούργιο, τόσο πολύ που το cess απλά κοιτάζει λυπημένα καθώς κάνω μια πλήρη βόλτα.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να φοβάμαι την αλλαγή, η αλλαγή είναι ζωή, γι' αυτό και, ακόμη και όταν διαπιστώνω ότι η διατήρηση ενός νέου δεν θα είναι πλέον επικερδής, χαίρομαι που ανακαλύπτω και πάλι κάτι καινούργιο....