.png)
Ο χειμώνας τελικά υποχώρησε κάτω από τα Τάτρα και την Κυριακή του Πάσχα κατάφερα επιτέλους να σέλωσω το ποδήλατο βουνού μου, το οποίο έπρεπε να με βλέπει να βγάζω τα σκι μου από το κελάρι και να το ψάχνω όλο το χειμώνα. Το θερμόμετρο του καιρού έδειχνε ωραίους 19 βαθμούς και έτσι έριξα επιπόλαια μια κοντομάνικη φανέλα, γνωρίζοντας ότι έξω από το παράθυρο του σπιτιού έκανε πολλή ζέστη και οι 19 βαθμοί καλούσαν ήδη για κοντομάνικα.
Στάθηκα για τα πρώτα 20 δευτερόλεπτα έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας μου και μου έγινε αμέσως σαφές ότι οι 19 βαθμοί στο θερμόμετρο την άνοιξη δεν είναι σχεδόν το ίδιο με την ίδια θερμοκρασία τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο αέρας κάτω από τα Τάτρα δεν είναι ακόμα αρκετά ζεστός, οπότε αμέσως έβαλα το χέρι μου στην κυκλο-μπάνι για να βγάλω ένα καταπληκτικό αξεσουάρ για το οποίο ο δημιουργός του θα άξιζε βραβείο Νόμπελ κατά τη γνώμη εμού -ενός μέγιστα χειμωνιάτικου υπο-Τατράν- και συγκεκριμένα τα ποδηλατικά arm-warmers. Υποθέτω ότι όλοι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς καταλαβαίνουν ότι το να κάνεις στριπτίζ σε ένα συγκρότημα κατοικιών και να βγάζεις τη φανέλα σου και να βάζεις από κάτω ένα μακρυμάνικο μπλουζάκι δεν είναι καθόλου αντάξιο των καιρών, οπότε το πέταγμα των μπράτσων ήταν θέμα δευτερολέπτων και ο ενθουσιασμός μου για την πρώτη βόλτα μπορούσε να συνεχιστεί, ή επιτέλους να αρχίσει. Μόνο και μόνο για να μπω στο δάσος! Στο Poprad δεν είναι καθόλου δύσκολο χάρη στους φοβερούς ποδηλατόδρομους στα περίχωρα της πόλης. Δυστυχώς, ή ίσως"ευτυχώς", υπό την επήρεια του ιού που εξαπλώνεται, των κλειστών καταστημάτων και ίσως και ενός μερικού "λουκέτου"οι άνθρωποι αρχίζουν να γνωρίζουν τη φύση και όταν έκανα βόλτα στον ποδηλατόδρομο στο τέλος της πόλης ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε παρέλαση της Πρωτομαγιάς. Ένα άλλο φανταστικό αξεσουάρ ποδηλασίας που κερδίζει ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα αυτές τις μέρες, το οποίο φυσικά αποτελεί μέρος του"κιτ" μου, είναι το neckcoverings, το οποίο είναι σχετικά εύκολο να το τραβήξετε στη μύτη σας, με βοήθησε σε όλη τη διαδρομή μέχρι τα πιο απομακρυσμένα μέρη του δάσους να τηρώ τους κανόνες και να προστατεύω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους άλλους.
Στο 3ο χιλιόμετρο τελικά αποσυνδέθηκα από το ασφάλτινο μονοπάτι και μπήκα στο δάσος, όπου με περίμενε η πρώτη πολύ θρεπτική ανάβαση, η οποία, εκτός από μια μίνι ευθεία, ήταν 3 χιλιόμετρα και σχεδόν 200 κάθετα μέτρα μέχρι το Zámčisko πάνω από την περιοχή Poprad-Kvetnica της πόλης. Οι πρώτες όμορφες εικόνες των High Tatras στα βόρεια και της Kralova Hora στα νότια. Χάρη στην αρκετά μεγάλη συμμετοχή, απλά έσφιξα το κράνος μου και ξεκίνησα την πρώτη κατάβαση προς την Kvetnica. Αυτή η κατάβαση πάντα με ανατριχιάζει χάρη σε αρκετές στροφές 170 μοιρών, οι οποίες δεν είναι ιδανικές για τους τροχούς και τα πετάλια του 29er μου. Αλλά είμαι πάντα πιο ευχαριστημένος όταν τα καταφέρνω να την περάσω χωρίς να σταματήσω. Λιγότερο από 8 λεπτά αργότερα, βρίσκομαι κάτω από το λατομείο στην κορυφή του οποίου θαύμαζα τη θέα πριν από λίγο.
