Cyclonotor

Η καρδιά βγαίνει από το στήθος, οι σφυγμοί αναβοσβήνουν κόκκινοι και ενεργοποιούν το συναγερμό, οι πνεύμονες σφυρίζουν, τα πόδια καίνε, ο ιδρώτας χύνεται, ίσα που βλέπω το ρολόι μέσα από αυτό, που υποδεικνύει ασυμβίβαστα ότι αν το κρατήσω αυτό για τρία λεπτά ακόμα, θα ξεπεράσω το προσωπικό μου ρεκόρ σε έναν από τους τοίχους που προσπαθώ να κάνω καλύτερα από ό,τι έκανα την προηγούμενη φορά. Και το δίνω, το άντεξα! Έρχεται η ευφορία της προσπάθειας και απόδοσης. Ακριβώς το αποτέλεσμα για το οποίο αξίζει να κοπιάσεις και το οποίο ζητάει ο εγκέφαλος όπως ζητάει το σώμα τροφή. Δεν έχει σημασία αν είναι άσφαλτος ή χώμα, αρκεί να είναι αγγαρεία:-) Και ένα καλό συναίσθημα ότι έχεις κάνει τη ''δουλειά''.

Κάποιος μπορεί να περνάει όλη μέρα κολλώντας τρένα, όλη νύχτα βλέποντας τον ουρανό, συνθλίβοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια ή ακόμα και κάνοντας σπορ. Κάποιος ασχολείται με ένα χόμπι με ισορροπημένο τρόπο - κάθομαι στη δουλειά κατά τη διάρκεια της ημέρας, οπότε πρέπει να τεντώσω τα πόδια μου το βράδυ, ή αν εργάζεται σωματικά όλη μέρα, προτιμά να κάνει σταυρόλεξα το βράδυ. Αλλά είναι δυνατόν ο πληροφορικός να αλέθει παιχνίδια στο σπίτι το βράδυ και ο υδραυλικός να εξακολουθεί να πηγαίνει στο γυμναστήριο. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά εγώ είμαι τύπος της ισορροπίας, οπότε αντισταθμίζω το να κάθομαι όλη μέρα με βραδινή σωματική δραστηριότητα στον καθαρό αέρα

Η ανάγκη μου να κινηθώ δεν γνωρίζει εμπόδια όπως το σκοτάδι, το κρύο, ο αέρας ή  όλα μαζί:-) Όπως κάποιος χρειάζεται μια μπύρα το βράδυ για να χαλαρώσει, έτσι κι εγώ χρειάζομαι κίνηση. Χωρίς αυτήν, είναι δύσκολο να αποκοιμηθώ, αισθάνομαι κάπως άβολα αν συμβεί μια φορά την εβδομάδα ή δύο όταν δεν αερίζομαι και δεν ιδρώνω μετά τη δουλειά. Έχει φτάσει στο σημείο μερικές φορές, ειδικά το χειμώνα που έχει παντού λάσπη και λασπόνερο, να μην θέλω  να κάνω τον ίδιο γύρο για 4η συνεχόμενη μέρα, αλλά όταν ξέρω πόσο θα υποφέρω μετά χωρίς ανακούφιση, προτιμώ να κάτσω και να πάω. Αν και εκτός σεζόν στο κρύο προτιμώ να μην πάω φουλ, αν θέλω να κάθομαι πάλι στο ποδήλατο την επόμενη μέρα και όχι στο lunger. Αλλά όταν έχει πάνω από το μηδέν, κάνω και εγώ γυμναστική στα πνευμόνια μου...

Το μακρύ καλοκαιρινό φως της ημέρας είναι φοβερό, ακόμα και με εκκίνηση στις οκτώ μπορώ να καβαλήσω τα fulls και να περάσω μια ώρα στο δάσος, το οποίο είναι το τέλειο βάλσαμο για το σώμα και την ψυχή. Μια όμορφη επαναφορά. Πολλοί αναρωτιούνται τι δεν κάνω το πρωί, αλλά η απάντησή μου είναι ότι δεν χρειάζομαι τότε επαναφορά. Θα ήταν αυτοσκοπός, και στην περίπτωσή μου, χωρίς ενέργεια. Δεν κλωτσάω πριν από μια ώρα μετά το πρωινό, οπότε προτιμώ να οδηγώ το βράδυ, γεμάτη ενέργεια και την ανάγκη να αποφορτίσω την ένταση που έχω συσσωρεύσει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Και αυτή είναι η σωστή οδήγηση.

Αν κάποιος αναρωτιέται πώς να οδηγήσει στο σκοτάδι και το χειμώνα, έχω μόνο μια συμβουλή. Μην σταματήσετε μετά το τέλος της σεζόν. Συνηθίστε σταδιακά το σκοτάδι. Όσοι μπορούν ακόμα να ξεκινήσουν στο φως της ημέρας δεν θα προσέξουν καν σε καλό φωτισμό ότι είναι σκοτάδι. Είναι διαφορετικό να ξεκινάς στο σκοτάδι, αλλά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να συνηθίσεις, τόσο πολύ που όταν βγαίνω το Σαββατοκύριακο μετά από αρκετές σκοτεινές βόλτες, ξαφνικά μου φαίνεται παράξενο:-)

Το κρύο είναι ακόμη πιο εύκολο να το συνηθίσεις από το σκοτάδι. Σταδιακά απλά αποκτάς χειροπέδες και αυξάνεις τον αριθμό των στρωμάτων, και δεν καταλαβαίνεις καν ότι ήδη κάνεις βόλτα με μείον δέκα. Τι γίνεται όμως με το αντίθετο; Επίσης, δεν βλέπω μεγάλη διαφορά μεταξύ του συν 20 και του 35. Απλά πρέπει να παίρνεις περισσότερο νερό.

Αφήστε λοιπόν τους βατήρες χωρίς βάρος και βγείτε στον καθαρό αέρα, το σώμα σας θα σας ανταμείψει με ένα φρέσκο μυαλό το βράδυ, χρησιμοποιώντας το για να διαβάσετε, που είναι ένα άλλο χόμπι για μένα. Ειδικά όμως ο ξεκούραστος ύπνος είναι ένα από τα κορυφαία οφέλη.

Ελπίζω όσο το δυνατόν περισσότεροι από εσάς να μας κουνήσετε το κεφάλι στον χαιρετισμό ακόμα και στις 20.1. ας πούμε στις 21:49, είτε στο γήπεδο είτε στο Strava:-)