Everesting

Το ψηλότερο βουνό του κόσμου, γεμάτο θρύλους, εμπνέει όχι μόνο ορειβάτες, συγγραφείς και κινηματογραφιστές, αλλά ακόμη και ποδηλάτες. Όχι, δεν ξέρω ακόμα για μια κατάβαση από την κορυφή, αλλά μια εναλλακτική ανάβαση, ναι :-)

Μπορεί να έχετε ακούσει για την πρόκληση Everesting, και αν όχι, μια σύντομη περίληψη. Όποιος ανέβει 8848 κάθετα μέτρα σε μια διαδρομή σε έναν λόφο θα μπει στο hall of fame. Η προϋπόθεση είναι ένας συνεχής λόφος χωρίς κινητική υψομετρική αύξηση και παρόλα αυτά στην ίδια διαδρομή πάνω και κάτω. Έχω ακούσει για μια "περίπτωση" σπινάρων στο δρόμο με 9 μέτρα υψομετρική διαφορά, αλλά έχω ακούσει και για επιδόσεις σε μεγάλους λόφους με 8-10 στροφές. Κατά τη διάρκεια του corona, όταν ο αγώνας των επαγγελματιών είχε διακοπεί, οι επαγγελματίες αναβάτες προσπαθούσαν να το βγάλουν σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο.

Για πολύ καιρό άκουγα μόνο για μερικούς τύπους που το έκαναν, αλλά από τον Οκτώβριο γνωρίζω και προσωπικά έναν συνεργάτη από τον εικονικό τοπικό μας σύλλογο Strava West End Bratislava που το έκανε πραγματικότητα. Όταν οδήγησε μαζί μου στα 100 μου τον Σεπτέμβριο, τα οποία ξεκίνησα στο 20:00 με στόχο να πάρω το Gran Fondo του Σεπτεμβρίου, μου ανέφερε ότι σκεφτόταν να ανέβει στο Έβερεστ. Δεν εξεπλάγην καθόλου, γιατί από την καλοκαιρινή του διαδρομή των 600km σχεδόν ασταμάτητα (από τότε που τον αποκαλούμε Monster), φαίνεται ότι μπορεί να τα κάνει όλα. Ακόμα και όταν κουράστηκε σε μια κοινή ανηφορική βόλτα και του ανακοίνωσα στην αρχή μιας ανάβασης 6 χιλιομέτρων ότι θα τον περίμενα στην κορυφή, περίμενε στην κορυφή για ένα λεπτό μαζί μου,cup on the Strava segment ? Αλλά όταν ανακοίνωσε ότι θα δοκιμάσει να ανέβει στο Έβερεστ αργότερα φέτος, άρχισα να έχω τις αμφιβολίες μου - άλλωστε, οι άνθρωποι επιλέγουν καλοκαιρινές μέρες με μακρύ φως της ημέρας γι' αυτό, όχι αργά το φθινόπωρο ?

Και όταν ήρθε η ημέρα D και άρχισε να γυρίζει, πήγα να τον ενθαρρύνω για τουλάχιστον έναν γύρο. Επέλεξε έναν λόφο στο δάσος μέσα στην εβδομάδα με εκκίνηση πριν το μεσημεριανό γεύμα, ελάχιστο εξοπλισμό, ένα σακίδιο κρυμμένο πίσω από ένα δέντρο, και δεν ξέρω αν είχε καν μια αλλαξιά ρούχα.

Αλλά ας τον αφήσουμε να μιλήσει:

Τέρας, τι σε παρακίνησε να αναλάβεις ένα τέτοιο εγχείρημα;

Πιθανότατα η καταπατητική μονοτονία της κανονικής οδήγησης και η επιθυμία να ξεπεράσω τα όριά μου. Στην αρχή της χρονιάς, ανυπομονούσα να γνωρίσω το κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στη Γερμανία με ποδήλατο δρόμου, αφού είχα εξερευνήσει τα δάση εκεί με ορεινό ποδήλατο XC παράλληλα με τις σπουδές μου κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου. Αλίμονο, ένας αλλάζει και το κοβίδιο αλλάζει - έφτασαν τα online μαθήματα και έμεινα στο σπίτι. Δεδομένου ότι η ποδηλασία παρέμεινε, και εξακολουθεί να παραμένει, ως μία από τις λίγες δυνατές αθλητικές δραστηριότητες, έκανα ποδήλατο περισσότερο από το συνηθισμένο. Το καλοκαίρι συμμετείχα για δεύτερη φορά στο Tour de Felvídek, που είναι ένας αγώνας προσανατολισμού και μεγάλων αποστάσεων σε όλη τη Σλοβακία, ο οποίος διοργανώνεται από τους ποδηλάτες της Μπρατισλάβα. Καθώς είχα διανύσει, όπως αναφέρατε στην εισαγωγή, αρκετή απόσταση (645 χλμ. κυρίως σε λόφους), ήθελα να αξιοποιήσω τα χιλιόμετρα μου κάπου αλλού και μου έλειπε ένας στόχος για το δεύτερο μέρος της χρονιάς. Υποθέτω ότι είμαι ο τύπος που χρειάζεται έναν στόχο για να μην χαλαρώσει. Αφού είδα ότι το Everesting δόθηκε και από έναν τύπο πάνω σε ένα Bullit (ένα ποδήλατο φορτίου με πλατφόρμα μπροστά, το βλέπεις συχνά στους δρόμους της Μπρατισλάβα, μάλλον λόγω τέτοιας τρέλας καταργήθηκε το 24ωρο όριο για την ολοκλήρωση ?), είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να το δοκιμάσω κι εγώ.

Δεν θα το δοκιμάσω.

 

Σας εμπνέει κάποιος από τον κόσμο της ποδηλασίας να κάνετε παρόμοιες δραστηριότητες;"

Μου αρέσει να βλέπω βίντεο με τον Lachlan Morton της ομάδας Education First Pro Cycling από αγώνες ασυνήθιστους για τους επαγγελματίες του World Tour πελοτόν, όπως αγώνες XC και ultra gravel (Cape Epic, Dirty Kanza, ...).

Μου αρέσει επίσης η στάση της νεαρής Γερμανίδας Fiona Kolbinger, η οποία κέρδισε τον τελευταίο Transcontinental αγώνα (ένας μη υποστηριζόμενος ultra σε όλη την Ευρώπη), κερδίζοντας τους άνδρες. Από τη Σλοβακία, από το West End, για παράδειγμα, είναι οι μεγάλες διαδρομές του Džuch Bán.

 

Μπορείτε να μας πείτε για τον λόφο που επιλέξατε και γιατί;

Τα πιο σημαντικά κριτήρια για μένα στην επιλογή μιας ανάβασης ήταν η ποσότητα της κίνησης των αυτοκινήτων, η ποιότητα της επιφάνειας, η κλίση και η εγγύτητα σε μια πηγή νερού. Δεν ήθελα να οδηγήσω μέσα σε κίνηση, ώστε να μην είναι αγχωτικό και να μην κάνω κάποιο λάθος που θα προέκυπτε από κόπωση. Επίσης, δεν μπήκα στον πειρασμό να οδηγήσω ανάμεσα σε λακκούβες και επέλεξα μια ανάβαση με ωραία κλίση. Όταν πρόσθεσα και την εγγύτητα στην πηγή νερού, η επιλογή περιορίστηκε και έγινε πολύ πιο εύκολη. Έπαιξε επίσης ρόλο το γεγονός ότι παίρνεις ένα ειδικό εικονικό σήμα για την ολοκλήρωση του Everesting σε μια ανάβαση όπου κανείς δεν το έχει ξανακάνει. Επέλεξα την ανάβαση από το χώρο στάθμευσης στην οδό Potocna στη Rača της Μπρατισλάβα προς το Dolný Červený kríž μέσω του Mestské lesy στην άσφαλτο, στο Strava ως τμήμα Parking lot-Dolný Červený kríž - έχει μήκος περίπου 2 χιλιόμετρα, μέση κλίση 8,7%, υψόμετρο σύμφωνα με το Strava 187m, πραγματικό 177m. Έπρεπε να ανέβει 50 φορές, που είναι αρκετά, αλλά τουλάχιστον η ανάβαση εναλλάσσεται συχνά με την κατάβαση.

Όπως ξέρουμε, δεδομένης της προχωρημένης ημερομηνίας, θέλατε τελικά μόνο το μισό Έβερεστ. Μετά από πόσες στροφές αποφασίσατε να το κάνετε ολόκληρο;

Μετά την 30ή στροφή, όταν είχα περάσει τα μισά του δρόμου αλλά ήθελα να τα παρατήσω, διάβασα τα μηνύματα στην ομαδική συνομιλία του West End και με παρότρυναν να συνεχίσω.

Τυπικά, οι μαχητές έχουν εγκαταστάσεις στο αυτοκίνητο, όπου επαναφορτίζουν τη σωματική τους ενέργεια - με τη μορφή θερμαινόμενου φαγητού και τροφοδοτούν επίσης τον εξοπλισμό μέτρησης, έχουν πράγματα να αλλάξουν εκεί μέσα, να ξεκουραστούν σε αυτό. Το έχετε συλλάβει κατά κάποιον τρόπο, απλά με ένα σακίδιο πλάτης. Τι ακριβώς περιείχε;

Μαγειρεμένο φαγητό, γιατί την επίγευση στο στόμα μου που είχα μετά την κατανάλωση των μπάρες στο Felvidek, δεν ήθελα να την ξαναζήσω. Έφτιαξα ρυζογκοφρέτες, τις οποίες ήθελα να διαμορφώσω κατά το πρότυπο των επαγγελματικών ομάδων - επειδή τις έφτιαχνα για πρώτη φορά, είχαν τη σύσταση γαλακτομπούρεκου ρυζιού. Στη συνέχεια, γλυκά και γλυκά αρτοσκευάσματα. Έπαιρνα 30-60 γραμμάρια υδατανθράκων ανά ώρα.

Δεν υπήρξαν τεχνικές δυσλειτουργίες; Τι εφεδρικά εξαρτήματα είχατε;

Δεν υπήρχαν τεχνικές δυσλειτουργίες, ακόμη και το φως Lezyne, το οποίο θέλει να διαχειρίζεται και να χαμηλώνει τη λειτουργία φωτεινότητας ανάλογα με τον εαυτό του, πήγαινε σχεδόν όλη την ώρα χωρίς πρόσθετη μπαταρία. Δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο υλικό, μόνο τα συνηθισμένα όπως ψυχή, συμπλέκτη, αντλία, πολυεργαλείο, powerbank, αντιανεμικό.

Φυσική κρίση δεν προέκυψε; Τα καταφέρατε χωρίς δυσλειτουργίες ή μόνιμες επιπτώσεις; :-)

Τα πόδια θα πήγαιναν ακόμα, ανησυχούσα εκ των προτέρων για την πλάτη και τα χέρια, αλλά υποθέτω ότι λόγω της εξάσκησης των ασκήσεων με το ίδιο μου το σώμα το χειρίστηκαν καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν. Είμαι σίγουρος ότι και αρκετοί από τους μαχητές του West End θα μπορούσαν εύκολα να το κάνουν. Οι κατηφόρες δεν ήρθαν bodycheck από τα θηρία του δάσους, οπότε το μόνο πράγμα που πόνεσε ήταν ο πισινός μου προς το τέλος και την επόμενη μέρα, και φυσικά τα πόδια μου όταν τελείωσα.

Τι γίνεται με την ψυχολογία, ακόμα ο ίδιος λόφος, δεν υπέφερες;

Ξέρω ότι θα ακουστεί περίεργο τώρα, αλλά δεν είμαι και πολύ για τις πολύ μεγάλες διαδρομές και δεν τις απολαμβάνω και τόσο πολύ. Ήμουν πολύ κοντά στο να τα παρατήσω μετά τα μισά της διαδρομής στο Έβερεστ, παρόλο που σωματικά τα πήγαινα πολύ καλά, αλλά ψυχολογικά είχε αρχίσει να με σκοτώνει. Βοήθησε πολύ όταν ένας φίλος ήρθε να με υποστηρίξει κατά τη διάρκεια της ημέρας και έκανε μαζί μου έναν γύρο, όπως ακριβώς κάνεις εσύ τη νύχτα.

Ένα από τα σημεία για τα οποία αποκάλεσα αυτή την προσπάθεια επιτυχημένη σε είδος είναι η εντελώς μη τυπική ημερομηνία εκτέλεσης. Γιατί τόσο αργά, και σε βόλευε;

Ηθελα να το κάνω λίγο πιο δύσκολο για τον εαυτό μου, ας μην ήταν τόσο εύκολο. Αλλά όχι, δεν επρόκειτο να κάνω καμία ιδιαίτερη προετοιμασία εκ των προτέρων για αυτή την ημερομηνία. Υποθέτω ότι αυτό προέκυψε από το γεγονός ότι απολάμβανα περισσότερο τις κανονικές αναρριχήσεις το καλοκαίρι, δεν σκεφτόμουν το Έβερεστ ή δεν πίστευα σε αυτό. Όταν σας είπα για την πρόθεσή μου στα τέλη Σεπτεμβρίου, περίμενα να πραγματοποιηθεί νωρίτερα από τα τέλη Οκτωβρίου, μόνο τα χωρισμένα φρύδια της ομάδας χόκεϊ το ανέβαλαν.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας είχε σταθερά 9 βαθμούς, που ήταν ιδανικοί με μια φανέλα Castelli Perfetto και ένα ζεστό θερμικό. Τη νύχτα η θερμοκρασία έπεσε στους 5-6 βαθμούς και υπήρχε κάποια δυσφορία στις κατηφόρες, αλλά ήταν ακόμα διαχειρίσιμη. Ήμουν τυχερός που ο δρόμος του δασικού πάρκου εκείνη την ώρα δεν ήταν ακόμα ένα χάος από φύλλα και βροχή όπως αργότερα το φθινόπωρο.

Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Μπαίνεις στον πειρασμό να πάρεις κονκάρδες στο Everesting Hall of Fame για διπλό Everesting, Everesting σε μη ασφαλτοστρωμένο έδαφος ή άλλα;

Δεν κατάφερα να κάνω φέτος το Μπρατισλάβα - Κόσιτσε, έχω μπει στον πειρασμό να το κάνω εδώ και πολύ καιρό, είτε μόνος μου είτε με ομάδα, οπότε ελπίζω ότι του χρόνου θα μπορέσω να το κάνω. Ελπίζω ότι η κατάσταση θα επιτρέψει ένα τρίτο Tour de Felvídek και άλλο ένα bikepacking με τη φίλη μου. Το διπλό ή τριπλό Everesting δεν με ελκύει, αλλά με ιντριγκάρει η εκδοχή 10K ROAM - δεν είναι καθορισμένη σε μία μόνο ανάβαση, αλλά περιλαμβάνει την ανάβαση 10K κατακόρυφων μέτρων σε οποιαδήποτε διαδρομή με ελάχιστη απόσταση 400km και χρονικό όριο 36 ώρες. Δεν ξέρω πόσο παλιά είναι αυτή η πρόκληση, αλλά κανένας Σλοβάκος κάτω από το χρονικό όριο δεν την έχει καταγράψει στο hall of fame του Everesting.cc.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και ελπίζω να εμπνεύσατε και άλλους ανθρώπους, όχι μόνο εμένα, να ασχοληθούν με αυτή την τρέλα.