.png)
Πάντα μιλάτε για μύθους, διαδρομές και υπέροχους φίλους, νομίζετε ότι ενδιαφέρει κανέναν;
Ετσι ακούστηκε από τη σύζυγό μου στις αρχές του περασμένου έτους. Από τότε, έχει καλύψει περίπου 2500 χιλιόμετρα και ακόμα ζητάει περισσότερα:-)
Τι συνέβη όταν της πουλήσαμε το ωραίο της ΧΤ κάποια στιγμή τον Φεβρουάριο με το σκεπτικό ότι δεν της ταίριαζε το μέγεθός της -που ήταν αλήθεια, αλλά κυρίως ότι δεν θα το χρησιμοποιούσε πια;
Υπήρξαν μερικές αλλαγές στη ζωή, σταμάτησα να τραβάω τόσο πολύ με fabs, αλλά παρέμεινα να τραβάω με αυτά εξίσου πολύ ή και περισσότερο, και το ενδιαφέρον από το έτερόν μου ήμισυ ήρθε από μόνο του. Τι να καβαλήσω όμως όταν έφυγε το μπατζάκι της?
Έχω αρκετά δικά μου, οπότε όπως θες, σέλωσε τη φούλα μου, ενώ εγώ θα καβαλάω το HT με το κάθισμα και τον μικρό μου γιο μέσα του, με τον μεγάλο μου γιο δίπλα μας βαριεστημένα, να ρουθουνίζει ότι σέρνουμε και καβαλάμε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Και στη γυναίκα μου άρεσε τόσο πολύ το full που έβαλε 1500 χιλιόμετρα από τον Ιούνιο μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, και όταν της πρότεινα να αγοράσει τη δική της μηχανή, επέλεξε το full. Δεν φοράει κουπιά γιατί οδηγεί πιο υπεύθυνα από τους τρεις βασιλιάδες της μαζί, αλλά είναι πλήρες μέλος της οικογενειακής μας ομάδας:-)
Δεν πρέπει να την κατηγορήσω, στο παρελθόν έκανε περιστασιακά ιππασία, αλλά με τον καιρό, για κάποιον άγνωστο λόγο, αποφάσισε ότι δεν είναι γι' αυτήν. Προσπαθήσαμε επίσης να της αλλάξουμε τα bytes, αλλά δεν έπιασε κάπως. Μόνο στην 1η της δοκιμασία με τον μικρό Φίλιππο στη σέλα, μετά το διάλειμμα των 2 ετών, ήρθε το σημείο καμπής. Και ήταν ένα διάλειμμα σαν κεραυνός. Αρχίσαμε να τη μεταφέρουμε στις εκκινήσεις με το αυτοκίνητο, το οποίο έβγαλε το άγχος της μετακίνησης στην κίνηση. Ψάχνουμε για ήσυχες διαδρομές, με ελάχιστο κόσμο, κάτι που είναι δύσκολο γύρω από το ΒΑ, αλλά εφικτό. Αλλάζουμε διαδρομές, εναλλάσσουμε την άσφαλτο και το έδαφος, μπορούμε να πάρουμε πολλούς δρόμους για ένα μέρος, οπότε ακόμα και ο μεγαλύτερος Maxac δεν γκρινιάζει για τη μονοτονία όπως πριν. Και αν του αρέσει ο ρυθμός, τον παίρνω για μια βόλτα προς δύο μετά από μια οικογενειακή βόλτα, όπου, απαλλαγμένος από το μπόνους των 20 κιλών κάθισμα + συνοδηγός, έχει πολλή δουλειά να κάνει για να με ακολουθήσει, αλλά υποψιάζομαι ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα. Πλέον δεν του παίρνω μια φούλα όταν πάει ΧΤ ή ΧΤ όταν πάει cyclocross, αλλά το αντίστοιχο ποδήλατο, αλλιώς δεν θα μπορούσα να τον ακολουθήσω τώρα:-)
Και όταν τα αγόρια θέλουν απλά να πάνε στο αναρριχητικό και όχι να κάνουν βόλτα, φορτώνω την Έρικα στο αυτοκίνητο, το μπατζάκι της στην οροφή, και όσο εγώ ασχολούμαι με τα παιδιά, αυτή τι - το κάνει. Εντελώς φοβερό. Και σε αυτό, ο μικρός ζητάει συνέχεια ότι θέλει να κάνει βόλτα δίπλα μας και στην ψευτοπαλλικαρά. Αλλά δεν θα πηγαίναμε μακριά, γιατί εδώ βάτραχος, εκεί σκαθάρι και περισσότερο στέκεται παρά καβαλάει, οπότε επιλέγουμε έναν συμβιβασμό. Σχεδιάζουμε διαδρομές γύρω από τη ζούγκλα όπου θα κάνει βόλτα και μετά τη βόλτα του υπόσχονται πάντα ένα πατίνι γύρω από το σπίτι. Ο μικρούλης έχει επίσης τη δική του παιδικήφούστα, αφήστε τον να νιώσει μέλος της ομάδας! Ως 2,5 ετών, μπορεί ήδη να χειριστεί τα πεντάλ, αλλά προτιμούμε να περιμένουμε να επεκτείνουμε το οικογενειακό τρένο με ένα ακόμη αυτοκίνητο μέχρι του χρόνου.
Κάπως έτσι, σταδιακά και αυθόρμητα, έχουμε γίνει μια ποδηλατική οικογένεια που κάνει ποδήλατο κατά τη διάρκεια της σεζόν και της εβδομάδας, όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα, στις διακοπές με τα ποδήλατα στην οροφή, ο μεγαλύτερος Maxac κάνει ποδήλατο για τον σύλλογο, ο μικρότερος Filip θεωρεί αυτό το δίτροχο θαύμα σταθερό κομμάτι της ζωής, μάλλον όπως σε άλλες οικογένειες το x-box ή όπως αλλιώς γράφεται....Τρέχουν έξω, χαρούμενοι, γνωρίζουν το περιβάλλον τους, γίνονται μέρος της φύσης και τη θεωρούν παιδική χαρά τους.
