.png)
Μετά από πολύ προγραμματισμό, στέγνωμα του κρέατος και συσκευασία όλων των απαραίτητων πραγμάτων, είμαι καθ' οδόν. Έτσι ξεκίνησε το ποδηλατικό μου προσκύνημα στη μακρινή Κωνσταντινούπολη.
Η μέρα ξεκίνησε με μια όμορφη ανατολή του ήλιου. Ξύπνησα νωρίς, το κρύο δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Τα ηλιοβασιλέματα είναι κλισέ και σπάνια ξυπνά κανείς για την ανατολή, αλλά για μένα η θέα του ανατέλλοντος ήλιου ήταν μια ανταμοιβή. Κατασκήνωσα στο γήπεδο ποδοσφαίρου, σε μικρή απόσταση πίσω από την πινακίδα "Kosice". Ένας φίλος με έφερε εδώ από την Μπρατισλάβα χθες για να γλιτώσω 2 ημέρες ποδηλασίας στη Σλοβακία.
Αμέσως μετά την ανατολή του ήλιου ξεκίνησα. Ένιωθα υπέροχα που βρισκόμουν ξανά στο δρόμο και ταυτόχρονα είχα ένα κομμάτι του δρόμου ακριβώς μπροστά μου. Για άλλη μια φορά, όλες οι ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα θα μου ανήκουν και ο κόσμος μου θα περιστρέφεται γύρω από νέα τοπία, απρόβλεπτες εμπειρίες και σωματική άσκηση για τον επόμενο μήνα. Ένας κόσμος όπου το καθαρό εμφιαλωμένο νερό και ένα ασφαλές μέρος για να κοιμηθώ έχουν τη μεγαλύτερη αξία.
Ο δρόμος προς τη Μεγάλη Σλεμένια ήταν ατελείωτος. Ευτυχώς, όμως, φυσούσε ένα απαλό αεράκι στην πλάτη μου, και κατάφερα να διατηρήσω την ταχύτητά μου στα 25 χλμ/ώρα ακόμη και στο λοφώδες έδαφος. Στο Kapusany μάζεψα χρήματα, τα οποία θα ανταλλάξω αργότερα με τοπικά νομίσματα στην Ουκρανία και τη Μολδαβία. Κατάφερα να πιω μια μπύρα :)
Πρώτη διέλευση συνόρων και επιτέλους Ουκρανία! Το βλέμμα των τελωνειακών όταν έμαθαν πού πηγαίνω με διασκέδασε. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να ρωτήσουν αν είχα αρκετά χρήματα. "Δεν χρειάζομαι καθόλου, γιατί κοιμάμαι έξω και ταξιδεύω με τη δική μου ιπποδύναμη", απάντησα. Περνώντας τα σύνορα, έγινε αμέσως αντιληπτό ότι η Ουκρανία είναι φτωχότερη χώρα από τη Σλοβακία.
Τα χωριά έμοιαζαν λιγότερο περιποιημένα, τα αυτοκίνητα ήταν στο ελάχιστο, και αν μη τι άλλο, μόνο η ηλικιωμένη κυρία. Οι δρόμοι ήταν μια ξεθωριασμένη ανάμνηση της ασφάλτου. Υπήρχε ένα πραγματικό χικ. Θερμοκρασίες πολύ πάνω από τους 30°C, ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Το καλοκαίρι σε πλήρη ισχύ. Εκτός από το άφθονο νερό, με έσωσε ένα άλλο έξυπνο πραγματάκι στον εξοπλισμό μου που είχα πάρει - λειτουργικό πουκάμισο. Σε αυτές τις θερμοκρασίες, έκανε εξαιρετική δουλειά στην απομάκρυνση του ιδρώτα, κρατώντας με ευχάριστα δροσερό και ανακουφίζοντας από τη ζέστη. Επιπλέον, σύμφωνα με τον μάγκα μου, είναι πολύ ωραίο και κάνει ένα sixpack όταν κάποιος σφίγγει τον μυ της μπύρας :)
Έριξα μια πιο προσεκτική ματιά στο Ουζχόροντ. Αν και πραγματικά μόνο επειδή έψαχνα για ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος. Και ακόμα ένα κατάστημα Kyivstar. Ήθελα να αποφύγω τα ακριβά δεδομένα, οπότε πήρα μια τοπική SIM. Για μακρά παραμονή στην Ουκρανία, σίγουρα τη συνιστώ. Για περίπου 4 ευρώ το μήνα έχω θεραπευτεί από τα δεδομένα. Και είμαι επίσης περήφανος για τον εαυτό μου και πρέπει να καυχηθώ ότι ήμουν σε θέση να το εξηγήσω στον χειριστή με τα χέρια και τα πόδια μου και στη συνέχεια να συμπληρώσω την πίστωση μου μέσω του μηχανήματος στην azbuka:). Έπρεπε να επιβραβεύσω αυτό το κατόρθωμα με μια μπύρα στον παραλιακό δρόμο στο κέντρο της πόλης. Και πάλι, η τύχη μου με τους ντόπιους ιδιώτες.
Ηρθε κοντά μου, ψηλάφισε το κράνος μου, το φως στο ποδήλατό μου και έψαξε να βρει κάτι να πάρει. Μόνο όταν τον έσπρωξα μακριά από το ποδήλατο, πέταξε ένα μακρύ slinky ακριβώς δίπλα μου και απομακρύνθηκε τροχάδην.
Έφτασε ο δρόμος μέσω του Velykyi Bereznyi (Μεγάλη Bereznya) προς το πέρασμα Uzotsky. Μια σταδιακή, διακριτική ανάβαση. Αρκετές φορές χρειάστηκε να σταθώ και να ξαναγεμίσω νερό σε μικρά τοπικά μαγαζιά. Ευτυχώς, αυτά παραμένουν ανοιχτά μέχρι αργά ακόμη και το Σαββατοκύριακο, οπότε ο εφοδιασμός της Ουκρανίας δεν αποτελεί καθόλου πρόβλημα. Σε ένα μικρό μαγαζί έπιασα κουβέντα με τους ντόπιους, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι που ερχόμουν από το Košice. Προτίμησα να μην αναφέρω πόσο μακριά πήγαινα.
Στον δρόμο, ανακάλυψα ακόμα ένα απόκοσμο κάστρο μέσα στο δάσος πάνω σε έναν λόφο. Δεν ήταν τελικά ανατριχιαστικό, καθώς η γαμήλια παρέα από το χωριό είχε στριμωχτεί πάνω του με λουστρίνια και φορέματα, αλλά τουλάχιστον ανέβηκα με τα πόδια τον σκληρά απότομο λόφο και έβγαλα μια selfie:)
Δεν εγκατέλειψα τελικά τον στόχο της ημέρας, το πέρασμα Ουζόκι. Θα ήταν απλά μια κρύα νύχτα εκεί πάνω, συν το ότι βρήκα ένα τουριστικό σημείο ανάπαυσης λίγα χιλιόμετρα πριν από αυτό. Το ενδιαφέρον σε αυτό ήταν το γεγονός ότι χρηματοδοτήθηκε από εισφορές του σλοβακικού προϋπολογισμού.
Η πρώτη μέρα ήταν μια χαρά. Οι δρόμοι είχαν ήδη επιδιορθωθεί μετά το χειμώνα, αλλά και πάλι, η ποδηλασία στην Ουκρανία είναι σαν να οδηγείς το 30 ετών πλυντήριο της γιαγιάς. Ο καιρός συνεργάστηκε, η μπύρα ήπιε μέσα μου, και είναι περίεργο συναίσθημα να ανακαλύπτεις ότι το ποδήλατό μου είναι ακριβότερο από τη μέση τιμή των τοπικών αυτοκινήτων. Ελπίζω μόνο να μην υπάρχουν εδώ γύρω αρκούδες πεινασμένες να έρθουν να τσεκάρουν την προμήθειά μου σε αποξηραμένο κρέας.
Ισοζύγιο πρώτης ημέρας:Καλάθια - Cormava
184 χλμ
9 ώρες πετάλι
3 σκυλιά που κυνηγούν
